اختلال شخصيت خودشيفته (NPD) يك اختلال شخصيتي با مشخصه‌هاي اصلي عدم همدلي، نياز شديد به تحسين و خودبزرگ‌بيني است. مردم معمولاً از كلمه “خودشيفته” براي اشاره به كسي كه رفتارهاي خودمحورانه و مغرورانه از خود نشان مي‌دهد استفاده مي‌كنند. رفتارهاي خودشيفته‌وار ميتواند بر روابط و كيفيت زندگي فرد تأثير بگذارد. اما داشتن تمايل به رفتارهاي خودشيفته به اين معني نيست كه NPD داريد و تشخيص آن ضرورتا بايد توسط يك متخصص سلامت روان مانند روانپزشك يا روانشناس صورت بگيرد. درمان‌هاي موثري براي اختلال شخصيت خودشيفته وجود دارد. تغيير سخت اما ممكن است. همه ظرفيت رشد و تكامل را دارند و اين شامل افراد مبتلا به NPD نيز مي‌شود. افراد خودشيفته ميتوانند به آرامي با درمان مناسب و تلاش زياد تغيير كنند.

منبع: درمان اختلال شخصيت خودشيفته

درمان اختلال شخصيت خودشيفته

اغلب افراد تصور مي‌كنند اختلال شخصيت خودشيفته قابل درمان نيست. تصور غالب اين است كه خودشيفته‌ها فريبكاران ماهري هستند كه مي‌توانند حتي روان‌درمانگران باتجربه را فريب دهند و آنچه پيشرفت در درمان به نظر مي‌رسد فقط يك‌ تغيير رفتار موقت است. يا اينكه خودشيفته‌ها حقيقت را تحريف مي‌كنند و به نوعي موفق مي‌شوند روان درمانگران با تجربه را متقاعد كنند كه آنها بي‌تقصير هستند و مشكل واقعي شخص ديگري است. اما هيچ يك از موارد بالا درست نيست.

درمان NPD مي‌تواند چالش برانگيز باشد. چراكه شديدا به تمايل فرد براي ورود به درمان و پايبندي به آن بستگي دارد. افراد مبتلا به اين عارضه، خودبزرگ‌بيني و حالت تدافعي زيادي هم دارند كه تشخيص مشكلات و آسيب‌پذيري‌ها را براي‌شان دشوار مي‌كند. اما حتي اگر تغيير سخت باشد، غيرممكن نيست! نكته كليدي يافتن درمانگري است كه براي كار با بيماراني كه داراي اختلال شخصيت خودشيفته هستند آموزش ديده باشد. درمان ميتواند به افراد مبتلا به اختلال شخصيت خودشيفته كمك كند تا ياد بگيرند با خود و ديگران به شيوه‌اي همدلانه‌تر ارتباط برقرار كنند. افراد خودشيفته با كاوش در تجارب‌شان، توسعه رابطه درماني و تمركز مداوم بر روابط، اجتماع و ارتباطات، ميتوانند احساس سالم‌تري نسبت خود و در ادامه، روابط سالم‌تري با ديگران ايجاد كنند. به طور كلي انواع روش‌هاي درماني مي‌توانند كمك كننده باشند.

در اتاق درمان، چه چيزي درمورد افراد خودشيفته تغيير ميكند؟

درمان موفقيت‌آميز اختلال شخصيت خودشيفته شامل مجموعه‌اي از مراحل است؛ از جمله كمك به ايشان براي رهايي از پريشاني فوري، شناخت مكانيسم‌هاي مقابله‌اي ناسالم، توسعه مهارت‌هاي مقابله‌اي جديد، بازگشايي تجربيات دوران كودكي، يادگيري همدردي با خود، با ديگران و زندگي اصيل. با طي كردن مراحل درمان نهايتا مراجعان آرام‌تر هستند و زندگي آنها عموماً آرام‌تر خواهد بود. آنها ياد ميگيرند چه نوع چيزهايي آنها را تحريك ميكند و راه‌هاي مؤثرتري براي مقابله با موقعيت‌ها ايجاد مي‌كنند. آسيب‌هاي دردناك گذشته در مركز درمان قرار مي‌گيرند. اگر اين فرايند به خوبي پيش برود، مقداري بهبودي رخ ميدهد. در طي اين مراحل، آنها با خودشان همدلي عاطفي پيدا ميكنند. همچنين شروع به توسعه ظرفيت براي ايجاد تصويري پايدار، واقع بينانه و يكپارچه از خود مي‌كنند (روابط كل شيء). اين به آن‌ها اجازه مي‌دهد تا در مورد افراد ديگر نيز تصور مطلق خوب يا بد نداشته باشند.

بيشتر افراد مبتلا به NPD قبل از اينكه بتوانند براي ساير افراد همدلي عاطفي ايجاد كنند، بايد با خودشان همدلي كنند. بسياري از آنها در درون با خودشان نامهربانند. معمولاً مي‌توانيد با گوش دادن به اينكه چقدر با ديگران خشن هستند، متوجه شويد كه چقدر با خودشان خشن‌اند. گويا سرزنش و قضاوت ديگران راهي براي هدايت منتقد خشن دروني به بيرون و به دست آوردن آرامش دروني است. با اينحال ايجاد تغييرات نيازمند آگاهي و تمايل براي به چالش كشيدن و مهار صداي درون است. هنگامي كه درد خود را درك كردند و صداي دروني خشن و بي ارزش خود را بيشتر تحت كنترل داشتند، مي‌توانند شروع به نگاه كردن به افراد ديگر كنند. اگر همه چيز خوب پيش برود، برخي از اين مراجعان به آرامي ظرفيت خود را براي همدلي عاطفي گسترش خواهند داد.

دشواري‌هاي درمان اختلال شخصيت خودشيفته

بسياري از افراد مبتلا به NPD واقعاً خواهان روان‌درماني نيستند. و بسياري از كساني كه روان‌درماني مي‌خواهند، نمي‌دانند كه مشكل اساسي آنها خودشيفتگي است. ناآگاهي آنها در مورد ماهيت واقعي مسائلشان آنها را به انتخاب نوع نادرست درمانگر سوق ميدهد. از سوي ديگر بيشتر خودشيفته‌ها وقتي احساس خطر يا ناراحتي مي‌كنند از روان درماني اجتناب مي‌كنند. يا اينكه زودتر از موعد آن را ترك مي‌كنند (حتي زماني كه يك درمانگر خوب داشته باشند). اين معمولاً به اين دليل است كه آنها خودكاوي را بسيار دردناك مي‌دانند؛ فرايندي كه شامل كنار گذاشتن دفاعيات و مواجهه با شرم دروني و عزت نفس پايين‌شان است. اكثر مراجعين مبتلا به NPD براي تغيير وارد درمان نميشوند. بلكه معمولاً براي رهايي از احساسات و علائم ناخوشايند يا جلب رضايت شخصي كه برايشان مهم است، مي‌آيند. برخي به محض اينكه احساس بهتري پيدا كردند يا رضايت آن فرد را كسب كردند، درمان را ترك مي‌كنند.

انواع درمان براي اختلال شخصيت خودشيفته

متخصصان سلامت روان با ارزيابي عملكرد رواني فرد شروع مي‌كنند و قبل از توصيه طرحي براي درمان، تشخيص‌هاي افتراقي و بيماري‌هاي همبود را در نظر ميگيرند. اشكال مختلفي از درمان براي NPD وجود دارد و هر كدام ممكن است روند درمان را تا حدودي متفاوت پيش ببرند. آنچه در اينجا مطرح ميشود يك نگاه بسيار مختصر به روند درمان است و در واقعيت، ممكن است به اين سادگي نباشد.

درمان براي NDP احتمالاً شامل موارد زير است:

كمك به غلبه بر مقاومت در برابر درمان، شناسايي رفتارهاي خودشيفته‌اي كه باعث ايجاد مشكلات در زندگي شده‌اند، تمركز بر درد دوران كودكي و بررسي تجربيات گذشته و باورهايي كه منجر به رفتارهاي خودشيفته شده است، شناسايي مكانيسم‌هاي مقابله‌اي و ايجاد مكانيسم‌هاي مقابله‌اي جديد، درك اين كه چگونه اين رفتارها بر ديگران تأثير ميگذارد، جايگزيني افكار خودبرتربين با افكار واقعي‌تر، بررسي الگوهاي رفتاري جديد و تمرين آنها و مشاهده مزاياي رفتارهاي تازه آموخته شده، توجه و تغيير صداي دروني، همدلي با ديگران و سرانجام زندگي اصيل.

درمان خودشيفتگي چقدر طول ميكشد؟

درمان براي NPD يك فرآيند طولاني است. اين افراد ممكن است در مراحل اوليه احساس كنند كه بهبود يافته‌اند، اما مهم است كه درمان را زودتر ترك نكنند. به احتمال زياد چند سال طول مي‌كشد تا واقعاً يك تغيير معنادار ايجاد شود. از سويي، ساير مشكلات سلامت رواني، مانند اضطراب، افسردگي يا اختلال دوقطبي و… نيز بايد درمان شوند.

چند نمونه از رويكردهاي مطرح در درمان اختلال شخصيت خودشيفته

روان درماني

روانكاوي نوعي گفتگو درماني است. از طريق جلسات انفرادي، دلايل احساسات و رفتارها مشخص ميشود. در طي جلسات همانطور كه شروع به درك گذشته خود ميكنند، احساسات و رفتارهاي فعلي مورد توجه قرار ميگيرند. اين ميتواند به مراجع كمك كند تا افكار و احساسات خود را بهتر مديريت كند. سپس، ميتواند شروع به تغيير نحوه واكنش خود نسبت به آنها كند.

روان درماني كامل NPD معمولاً حداقل 5-10 سال طول مي‌كشد و فرآيندي طولاني، كند و پيچيده است و به صورت مرحله‌اي پيش مي‌رود. مراجعان مي‌توانند در هر نقطه توقف كنند. ميزان پيشرفت آنها در درمان بستگي به اين دارد كه چند مرحله را كامل كرده و در ابتدا چقدر درگير اختلال بوده‌اند. خودشيفتگاني با عملكرد بالا كه خودكاوي داشته و با بيشتر بخش‌هاي زندگي‌شان به خوبي كنار مي‌آيند، احتمالاً نسبت به خودشيفته‌هاي با عملكرد پايين‌تر كه قادر به حفظ شغل نيستند و دوستي ندارند، در درمان بهتر عمل مي‌كنند.

درمان شناختي رفتاري (CBT)

تمركز CBT بر شناسايي الگوهاي فكري و رفتاري ناسالم و جايگزيني آنها با الگوهاي سالم‌تر است. مراجعان مهارت‌هاي جديدي را با درمانگر خود تمرين خواهند كرد. همچنين تكاليف خانگي خواهند داشت تا اين مهارت‌ها را در فاصله بين جلسات عملي كنند.

طرحواره درماني

طرحواره درماني يك رويكرد يكپارچه براي درمان است و عناصر روان درماني و CBT را تركيب ميكند. هدف اين است كه به افراد خودشيفته كمك كنند الگوهاي غيرمفيد و مكانيسم‌هاي مقابله‌اي را كه از تجربيات اوليه دوران كودكي شكل گرفته‌اند، شناسايي و درك كنند. هنگامي كه اين طرحواره‌هاي ناسازگار كشف شدند، مي‌توانند ياد بگيرند آنها را اصلاح كنند. با تمرين، راه‌هاي جديدي براي رفع نيازهاي عاطفي خود و تغيير رفتار خود نسبت به ديگران پيدا خواهند كرد.

گشتالت درماني

گشتالت درماني نوعي روان‌درماني است كه در آن بيشتر بر روي حال تمركز ميكنند تا گذشته يا آينده. تجربيات زندگي قبلي مراجع و تأثير آنها بر زندگي كنوني فرد در نظر گرفته مي‌شود. مراجعين تشويق خواهند شد در مورد آنچه اكنون در زندگي‌شان اتفاق مي‌افتد فكر كنند و روي بهبود خودآگاهي و مسئوليت‌پذيري خود كار خواهند كرد.

رفتار درماني ديالكتيكي (DBT)

DBT شكلي از CBT با تمركز بر مواردي همچون ذهن آگاهي، تنظيم احساسات، تحمل پريشاني و اثربخشي بين فردي (مهارت‌هاي ارتباطي) است. DBT ممكن است شامل جلسات درماني فردي و گروهي باشد كه در آن افراد استراتژي‌هاي مقابله‌اي جديد را ياد مي‌گيرند و تمرين مي‌كنند.

براي دريافت مشاوره در زمينه شخصيت ها مي‌توانيد در ساعت از روز براي مشاوره تلفني از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان در مركز مشاوره روانشناسي آواژه تماس حاصل نماييد.

منبع: درمان اختلال شخصيت خودشيفته

اختلال شخصيت خودشيفته (Narcissistic Personality Disorder) شامل الگوي تفكر و رفتار خودمحور و متكبرانه، فقدان همدلي و مراعات حال ديگران، و نياز مفرط به تحسين و تمجيد است. ديگران اغلب افراد مبتلا به NPD را به عنوان افرادي از خودراضي، فريبكار و اغواگر، خودخواه، رئيس­‌ماب و مطالبه‌گر توصيف مي‌كنند. به‌طور دقيق‌تر، اين افراد تشنه قدرداني يا تحسين‌اند، ميل به مركز توجه بودن و انتظار رفتار ويژه دارند. جالب است كه بيشتر شخصيت هاي خودشيفته با شدت بالا به راحتي اقرار به خودمحور بودن‌شان مي‌كنند. تعجب آور نيست كه سطح بالاي خودشيفتگي مي‌تواند در روابط عاشقانه، خانوادگي يا حرفه‌اي آسيب زننده باشد. شناخت دقيق اين افراد به شما در انتخاب شيوه درست برخورد و مديريت رابطه‌تان با اين افراد كمك خواهد كرد. در صورت وجود هر نوع سوال مي‌توانيد از خدمات مشاوره تلفني استفاده نماييد.

منبع: اختلال شخصيت خودشيفته

اختلال شخصيت خودشيفته

اختلال شخصيت خودشيفته كه به آن نارسيسم هم مي‌گويند، به افرادي اتلاق مي‌شود كه عشق و علاقه شديدي نسبت به خودشان دارند. اين افراد به اشكال مختلف خود را ستايش كرده و توجهي به اطرافيان نمي‌كنند. نارسيسم ريشه يوناني دارد و برگرفته از داستان مرد جوان خوش رويي است كه عاشق چهره خودش شد. در اين داستان مرد جوان آنقدر عاشق خودش بوده كه براي ديدن چهره خود به لب رودخانه مي‌رفته و شروع به خودستايي مي‌كرده. تا اين كه روزي از فرط ضعف و خستگي درون رودخانه مي‌افتد و مي‌ميرد. مدتي بعد در محل حادثه گل هاي نرگس مي‌رويد. از اين رو، اختلال او را به نارسيسم (به معناي گل نرگس) نسبت مي‌دهند.

آيا خودشيفتگي يك بيماري رواني است؟

ويژگي خودشيفتگي در اصل بر روي يك طيف قرار دارد. به اين معنا كه اين صفت در جمعيت از توزيع نرمال برخوردار است؛ اكثر افراد نزديك به حد وسط، و تعداد كمي در دو سر طيف قرار دارند. اختلال شخصيت خودشيفته به عنوان يكي از چندين نوع اختلال شخصيت، يك وضعيت رواني است كه ويژگي‌هاي اصلي آن احساس مهم بودن، نياز عميق به توجه و تحسين، روابط آشفته و كوتاه مدت، و عدم همدلي با ديگران مي‌باشد. در حقيقت اين افراد بر اين باورند كه در زندگيشان استحقاق بهترين‌ها را دارند و براي رسيدن به آن ممكن است دست به هركاري بزنند.

خودشيفتگي پاتولوژيك اختلال نادري است، تقريباً 1 درصد از جمعيت را تحت تأثير قرار مي‌دهد. اين اختلال زماني مطرح است كه ويژگي‌هاي خودشيفتگي، عملكرد روزانه فرد را مختل كند. اين اختلال معمولاً به دليل عدم همدلي فرد خودشيفته باعث ناسازگاري‌ها و اختلافات در روابط او مي‌شود. همچنين ممكن است به‌عنوان خصومت و مخالفت‌جويي آشكار شود، كه با بزرگ‌نمايي و توجه‌طلبي شدت گرفته است. همچنين با برتر دانستن خود، طبيعتاً ديگران را پست‌تر مي‌بيند و تحمل اختلاف نظر يا مورد سوال قرار گرفته شدن را ندارند.

علائم اختلال شخصيت خودشيفته

خودشيفتگي با احساس خودبزرگ‌بيني، عدم همدلي با ديگران، نياز به تحسين بيش از حد، و اين باور كه فرد منحصر به فرد است و مستحق برخورد ويژه است، مشخص مي‌شود. اگر با فردي روبرو شده­‌ايد كه به طور مداوم اين رفتارها را از خود نشان مي‌دهد، ممكن است در واقع با يك فرد به شدت خودشيفته سر و كار داشته باشيد.

آن‌ها در ابتدا عالي و كامل به نظر مي‌رسند و تقريباً هميشه در مورد خودشان صحبت مي‌كنند. نسبت به انتقادات احتمالي حساس هستند و از ديگران با لحن كنايه‌آميز و با طعنه تعريف مي‌كنند. احساسات‌تان را به بازي مي‌گيرند، مغرورند و نمي‌توانند طرد شدن را تحمل كنند. اين افراد در روابط اجتماعي، يا هيچ دوستي ندارند يا دوستان بسيار كمي دارند. ترجيح مي‌دهند به تنهايي كارها را پيش ببرند و روحيه‌ي همكاري پاييني دارند. اغلب متكبر و اهل بحث و جدل هستند و صرفا روي «پيشرفت خودشان» تمركز مي‌كنند. كمال‌گرايي، نياز شديد به كنترل، عدم مسئوليت‌پذيري، عدم رعايت حد و مرز، درك همه چيز به عنوان يك تهديد از ديگر ويژگي‌هاي بارز اين افراد است.

آيا خودشيفته‌ها نسبت به اختلال خود آگاهي دارند؟

عموماً فرض بر اين است كه مردم يا متوجه نمي‌شوند كه خودشيفته هستند يا براي جلوگيري از به چالش كشيدن هويت خود آن را انكار مي‌كنند. اما تحقيقات نشان داده‌اند كساني كه در پاسخ به سوال “آيا شما خودشيفته هستيد؟” پاسخ مثبت داده‌اند، به احتمال بالايي واقعا درگير اختلال شخصيت خودشيفته بوده‌اند.

آيا واقعا افراد خودشيفته در كارها و روابطشان موفق‌ترند؟

خودشيفته‌ها عزم راسخي براي كسب قدرت، توجه و تأييد دارند كه ممكن است در به دست آوردن موقعيت‌هاي خاص، براي آن‌ها مفيد باشد. با اين حال، زماني كه مسئوليتي بر عهده‌ي آنها گذاشته شود، ممكن است بيشتر بر ارتقاي “خود” و سركوب ديگران تمركز كنند تا پيشبرد اهداف گروهي. از سويي عدم همدلي آن‌ها وفاداران كمتري در اطرافشان باقي مي‌گذارد.

تمايل و تلاش جدي يك خودشيفته براي برانگيختن تحسين و تمجيد از سوي فرد مورد علاقه‌شان، اغلب آن‌ها را جذاب و كاريزماتيك مي‌كند، ويژگي‌هايي كه مي‌تواند به سرعت آن‌ها را به هدف‌شان برساند. تحقيقات نشان مي‌دهد كه افراد ممكن است در ابتدا به سمت شخصيت خودشيفته گرايش پيدا كنند، زيرا چنين به نظر مي‌رسند كه از عزت نفس قوي‌تري نسبت به آنچه كه واقعاً دارند برخوردارند، ويژگي‌اي كه همه ما اغلب از آن استقبال مي‌كنيم. اما كمبود ذاتي آن‌ها در توانايي همدلي، آن‌ها را از درك دنياي دروني شريك زندگي و برقراري يك رابطه بلندمدت كاملا باز مي‌دارد.

عشق خودشيفته‌ها چقدر واقعي است؟

خودشيفته‌ها ممكن است در مراحل اوليه‌ي رابطه و قرارهاي اول، اشتياق و جذابيت زيادي نشان دهند. اما براي اكثر افراد خودشيفته، روابط عاطفي «معاملاتي» است. خودشيفته‌ها ممكن است به شيوه‌هاي مختلف ابراز علاقه كنند و عاشقانه رفتار كنند، اما اين امر كاملا مشروط است. به اين معنا كه نشان دادن عشق به آنچه كه شما مي‌توانيد در ازاي آن به آن‌ها بدهيد بستگي دارد. در حالي كه عشق حقيقي هرگز با خودخواهي، غرور، فخرفروشي، استثمار يا حسادت همراه نيست، در روابط‌تان با اين افراد اين ويژگي‌ها را زياد خواهيد ديد.

خودشيفته‌ها چگونه با شريك زندگي خود رفتار مي‌كنند و از رابطه چه مي‌خواهند؟

خودشيفته‌ها نيازمند وفاداري هستند. با اين وجود خود آن‌ها تعهدي نسبت به رابطه احساس نمي‌كنند. همين مسئله موجب مي‌شود اغلب درگير روابط كوتاه مدت باشند. خودشيفته‌ها پارتنر خود را به عنوان غنيمتي تحت قدرت خود مي‌بينند و ممكن است از شريك زندگي شان انتظار داشته باشند كه در طول رابطه رفتاري توام با احترام و تحسين از خود نشان دهند. از سوي ديگر يك خودشيفته اغلب كنترل را با صميميت اشتباه مي‌گيرد. او ممكن است با استفاده از سه تاكتيك، كنترل عاطفي شريك زندگي خود را به دست بگيرند: ايده‌آل نشان دادن/بي‌ارزش كردن طرف مقابل، رها كردن عاطفي و القاي احساس گناه.

راه هاي كنار آمدن با اختلال شخصيت خودشيفته

هدايت رابطه با يك خودشيفته مي‌تواند عميقاً نااميد كننده و ناراحت كننده باشد. اين افراد در جستجوي كنترل و تحسين، ممكن است ديگران را بازيچه قرار داده، از آن‌ها سواستفاده كنند و به عزت نفس آنها آسيب برسانند. گاها ممكن است نياز باشد موفقيت‌هاي خود را با موفقيت‌هاي اين افراد هماهنگ كنيد تا خيلي آسيب نبينيد. انتظارات خود را مديريت كنيد و احساس هدفمندي خود را از دست ندهيد. همچنين سعي نكنيد با آنها مجادله كنيد. مشاجره با يك خودشيفته در مورد رفتارهايي كه دارد، اغلب بي‌نتيجه است. راه‌حل موفقيت آميزتر اين است كه شما مرزها را تعيين كنيد و از نظر عاطفي فاصله بگيريد. هرچند قطع رابطه با شريك عاطفي، يك عضو خانواده يا رئيس خودشيفته ممكن است در نهايت بهترين راه‌حل باشد، اما پيش از آن مراجعه به يك روانشناس قطعا به شما در تنظيم درست روابط و اتخاذ بهترين تصميم كمك خواهد كرد.

درست است كه زندگي يا داشتن رابطه‌ي نزديك با فردي كه NPD دارد واقعا چالش‌برانگيز باشد، اما يادگيري در مورد اين اختلال مي‌تواند براي دوستان و خانواده‌ي اين افراد مفيد واقع شود. وقتي متوجه منشأ رفتار اين افراد باشيد، احتمالا شفقت بيشتري نشان خواهيد داد. از سويي بايد بدانيد حتي اگر راضي به مراجعه به روانشناس شوند، ايجاد تغييرات قابل توجه در رفتار آن‌ها زمانبر خواهد بود. از جمله اقدامات لازم توسط شما عبارتند از: بهره گيري از جلسات زوج درماني، مشاوره خانواده، مشاوره فردي و گروه‌هاي پشتيباني.

راه هاي بهبود اختلال شخصيت خودشيفته

خودخواهي يا برتري خواهي اين شخصيت، براي اين است كه احساس خودارزشمندي شكننده‌شان را جبران كنند. با اينكه اين اختلال مي‌تواند كنار آمدن با ديگران را سخت كند، اما مشاوره تا حد زيادي به NPD كمك مي‌كند تا راه‌هاي سالم ارتباط با ديگران را بياموزد.

اما «تمايل به تغيير» بسيار حياتي است. از آنجايي كه اين افراد در حقيقت عزت نفس شكننده‌اي دارند، هرگونه انتقادي به راحتي به آن‌ها آسيب مي‌رساند. پس ترس از انتقاد ممكن است آنها را از دريافت كمك مورد نياز باز دارد. با مشاوره، الگوهاي فكري اين افراد شروع به تغيير مي‌كند در نتيجه رفتار آن‌ها نيز تغيير مي‌كند. با گذشت زمان، اين تغييرات مي‌تواند كيفيت روابط و زندگي آنها را بهبود بخشد.

بنابراين مي‌توان گفت درمان اوليه براي NPD، مشاوره بلند مدت است كه كمك مي‌كند تا بينش بيشتري نسبت به مشكلات خود به دست آورند و ياد بگيرند كه چه تغييراتي مي‌توانند در زندگي ايجاد كنند. براي مثال با ديگران به شيوه‌اي مثبت و مفيد ارتباط برقرار كنند، عزت نفس سالم را در خود توسعه دهند و از ديگران انتظارات واقع بينانه‌تري داشته باشند. روان درمانگران همچنين ممكن است داروهايي را براي درمان علائمي مانند اضطراب و افسردگي اين افراد توصيه كنند.

سخن آخر

نهايتا به ياد داشته باشيد، NPD يك نقص شخصيتي نيست؛ اين يك وضعيت سلامت روان است. رفتارهاي افرادي با اين اختلال معمولاً عمدي نيست. بلكه ناشي از ناامني دروني است (احساس اينكه به اندازه‌ي كافي خوب نيستند) و نياز به اينكه مردم فكر كنند او فردي شايسته هست. شخصيت خودشيفته با درمان، مي‌تواند راه‌هاي سالمي براي تقويت عزت نفس‌اش آموخته و با ديگران بهتر تعامل كند.

براي دريافت مشاوره در زمينه شخصيت ها مي‌توانيد در ساعت از روز براي مشاوره تلفني از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان در مركز مشاوره روانشناسي آواژه تماس حاصل نماييد.

منبع: اختلال شخصيت خودشيفته